Bu söz böyük sözdü. Hansı ölkəyə getsən görəcəksən ki, camaat necə yaşayırsa, beyni də elə işləyir. Məsələn, almanlar – qanuna, qaydaya dəhşət bağlıdılar. Onlara görə qaydaya əməl eləsən, problem də olmaz. Elə bu düşüncəni də nəsildən-nəslə ötürürlər.

Tutaq ki, piyada zolağından keçirsən, bilirsən ki, maşın sənə yol verməlidi. Amma maşın nəinki yol vermir, əksinə sürəti artır ki, səndən qabaq keçsin. Avropada belə vəziyyətdə həm söyüşünü eşidərsən, həm də arxanca daş atarlar – çünki sənin qayda pozmağın qanuna görə cinayətdi.

Amma bizdə? Burda nəinki səsini çıxartmayacaqsan, hətta yol verməli olan sürücüyə arxadan söysən, adam maşını saxlayıb, qolda güclüdürsə səni döyər.

Sonra həmin döyülən adam bir gün maşın alar. Və əvvəllər başına gələn hər şeyi özü piyadalara eləməyə başlayar. Çünki ədalət sistemi onu əzib, kasıblığına görə haqqını tapdalayıb. O da pullu olanda, bu dəfə kasıba eyni münasibəti göstərir.

Qısası, camaatın içində gəzirəm, görürəm ki, hamının “xilas planı” pul tapmaqdı. Çünki bu ölkədə pulu olan heç bir qanunu vecinə almır. Pulsuz qalan isə həmişə altda əzilir.

Mən estetikli qadınları bəyənmirəm, elə modifikasiya olunmuş maşınları da, ümumiyyətlə orijinallığı pozulmuş heç nə xoşuma gəlmir. .

Təbii insan həmişə gözəldi. Bir dənə kök adamların mədə kiçiltmə əməliyyatına sözüm yox, çünki o, doğrudan da özünəinamı çox dəyişir.

Amma sinə yekəltməy, saç boyatmaq, saç əkdirmək və s. – bunlar ancaq pul tələsidi.

Mən illərlə borcun içində üzüb indi sıfır borcla yaşayan biri kimi deyirəm: sıfır borc = böyük rahatlıq.

İndi bir-iki ağılsız çıxıb deyəcək ki, “bu ölkədə borcsuz olmaq mümkün deyil” filan. Ay dostum, mənim dediyim həqiqətən sıfır borcdu. İşə ehtiyacım yox, banka ödəyəcəyim heç nə yoxdu. Kredit kartı yox, kredit yox, taksit yox, kirayə yox.

mən sıfır borcla nəfəs almağa başlayandan bəri bomba rahatam. Mən demirəm kredit götürməyin, borclanmayın. Yaxşı fürsət varsa, borclanmaq olar. Amma boş-boşuna, nəsə “göstəriş” üçün borclanmayın.

Ən sağlam dostluq forması budu. Çünki arada qarşı cinsə görə paxıllıq-filan olmur.

Amma kənardan baxanlar, ya da bunların sevgililəri çox vaxt səhv başa düşür. Xüsusən də sevgililər ucbatından bu dostluq uzaqdan-uzağa davam eləməyə başlayır.

Dost uzaqda olanda, bəzən çatmamaq hissi başqa duyğular doğura bilir. Tərəflərdən biri də bu duyğunu səhv başa düşüb “sevgi” kimi qələmə verə bilər. Onda da o biri tərəf başa düşən olur, kömək eləyir ki, dostu o hissdən qurtulsun.

Əgər səhv eləyən tərəf “mən sənin həyatından çıxmaq istəyirəm” desə də, gedə bilmir. Onsuz da getməyin mənası yoxdu. Oturub danışırlar, hər şeyi qəbul eləyirlər. Vaxtında paylaşdıqları şeyləri bir dəqiqəyə silib atmazlar.

Bu da göstərir ki, qız-oğlan dostluğunda olan hər cür “qısaqapanma” tez sağalır, məsələ böyümür.

27 Sentyabr – Vətən müharibəsinin başladığı gündür.
Bu tarix həm hüzn, həm də qürur günüdür.
Şəhidlərimizin ruhu qarşısında baş əyirik.

Aşağıda şəhidlərimizə, Qarabağ müharibəsinə həsr olunmuş seçilmiş şeirlərdən parçalar:


Bəxtiyar Vahabzadə – “Şəhidlər”

Qatil gülləsinə qurban gedirkən,
Gözünü sabaha dikdi şəhidlər.
Üçrəngli bayrağı öz qanlarıyla
Vətən torpağına çəkdi şəhidlər.

Nicat İsmayılov – “Sənə Zəfər yaraşır”

Əziz Vətən, can Vətən,
İgidlərin var olsun.
Oğlun, qızın səninlə
Daim bəxtiyar olsun.
…
Qarabağ Azərbaycandır,
Biz Zəfər qazanmışıq.


O GÜN ŞEİRİ – Zaur Ustac

Hər şey belə başladı,
Gülə-gülə getmişdin…
Döndün üzdə təbəssüm,
Çöhrənə həkk etmişdin…
Tək getmişdin gedəndə,
Yüz min olub qayıtdın…
Özün getdin yuxuya,
Milyonları oyatdın…

Yovşandan çıxan efir yağı maddəsi. Ən çox adı absintlə bir yerdə çəkilir. Uzun illər “uçuran”, “halüsinasiyaya salan” gücün mənbəyi kimi təqdim olunub. Əslində isə yüksək dozada qıcolma verə bilər, amma indiki absintlərdə o qədər az miqdarda var ki, heç nə eləmir. Hal-hazırda qanunla norması sərt şəkildə məhdudlaşdırılıb. Yəni çoxları sandığı kimi “mistik maddə” deyil, sadəcə absintin marketinqində istifadə olunan adlardan biridir. Əsl uçuşu yenə də spirt verir.
(ayrıca bax: absinthe nədir)

çox yüksək spirt dərəcəsinə görə tanınan içkidir. İndi qanunidir, amma içindəki tujon maddəsinin miqdarı məhdudlaşdırılıb. Ona görə də əvvəllər deyilən “halüsinasiyalar yaradır” söhbəti indi keçərli deyil. Əsas təsiri – güclü sərxoşluq verməsidir.

Adətən su və şəkərlə qarışdırılaraq içilir. Saf halda çox sərt olur. Bir sözlə, spirt gücü ilə seçilən içkidir.

Apple-ın “ən incə iPhone” şüarı ilə təqdim etdiyi son model. Cəmi 5.6 mm qalınlıq, 165 qram çəki. Əlində tutanda demək olar hiss eləmirsən, amma cibində pul kisəsini çox yaxşı hiss eləyirsən. Çünki qiyməti ucuz deyil.

Texniki tərəfi güclüdür: A19 Pro çip, 6.5 düymlük OLED ekran, 48 MP əsas kamera, önündə də 18 MP “Center Stage” kamera. Yəni şəkil, video, oyun – hər şey axır. Materialı titan, şüşəsi də “Ceramic Shield 2”. Yəni düşəndə ekran sınmasa belə, ürəyin sınır.

Gəldik əsas məsələyə – qiymət. Dünyada başlanğıc qiyməti $999. Azərbaycanda isə real vəziyyət budur: mağazalarda və elanda 256 GB versiyası təxminən 4,000 AZN-ə satılır. Yəni telefon havada uçur, qiyməti də kosmosda.

Nəticə? Əgər telefonun incəliyinə və dizaynına vurulursansa, “həmişə cibimdə yüngül olsun” deyirsənsə, iPhone Air tam sənlikdir. Amma qiymətini də nəzərə almalısan.

Qorxduğumuz zaman aşiq ola bilmərik. Özümüzə güvənməyəndə, riskdən çəkindiyimizdə, nəzarət etdiyimiz zaman aşiq ola bilmərik. Aşiq olmaq üçün həssas olmaq, güvənmək, risk etmək, nəzarəti hər zaman buraxmaq lazımdır

bu dünya futbolu elə bir aləmdi ki, adam baxa-baxa qocalır. Transfer pəncərəsi açılan kimi sanki bazar açılır. Bu yay Liverpool 145 milyon avroya Aleksandr İsakı aldı. Adamın qiyməti elədi ki, sanki qızıl mədənindən çıxıb.

Ronaldo da hələ də vurur — 940-cı qolunu da Səudiyyə Ərəbistanında “Əl-Taavun”a qarşı matçda vurdu. Deyirlər yaş 40, amma adamın ayaqları hələ də “raketa” kimi işləyir.

Manchester United isə transferdə “şou” verdi — Senne Lammens adlı gənc qapıçıya 21 milyon avro verdilər. Qapıçıdı da, qapını bağlayacaq deyə bu qədər pul veriblər.

Tottenham da boş durmadı, PSG-dən Kolo Muanini kiraladı. Elə bil futbolçular “Uber” kimi kiralanır indi.

Amma bir şey var — bu qədər pul, bu qədər şou, sonda yenə də top bir dənədi, qapı iki daşdı, və fanatlar hələ də ürəklə “gooool!” deyə qışqırır.

Bizim binada Təranə xala var, yaşlıdı, amma elə bir müşahidə qabiliyyəti var ki, FBI yanında uşaq işi görür. Kim saat neçədə gəldi, kimlə gəldi, kim nə geyindi — hamısı onun “arxivində” var.

Bir dəfə gecə saat 11-də dostumla binanın qabağında söhbət edirdik, pəncərədən səs gəldi: “Ay bala, bu saatda söhbət eləmək olmaz, qonşular yatır!” Biz də dedik: “Təranə xala, siz yatmırsız axı.” Cavab verdi: “Mən yatmıram ki, siz yatın!”

Adam həm gülməli, həm də bir az qorxuludu. Amma bir şey var — binada bir şey olsa, ilk köməyə gələn də odur. Bir dəfə lift sıradan çıxdı, hamı narazı, Təranə xala əlində açar-alətlə gəldi: “Usta gələnə qədər mən baxım.”

Qonşuluq belədi də. Bəzən bezdirir, bəzən güldürür, amma onsuz da olmur.

Bizim məhəllədə bir çayxana var, adı “Sahil”di, amma nə sahil var, nə də dəniz. Sadəcə ad qoyublar, bəlkə də romantik görünmək üçün. Orda oturan dayılar sanki ölkənin taleyini həll edir.

Dünən keçdim yanından, eşidirəm biri deyir: “Qardaş, bu pomidorun qiyməti qalxıbsa, deməli seçki yaxınlaşır.” Yanındakı da cavab verir: “Yox e, seçki yoxdu, sadəcə pomidor özünü dəyərli hiss edir.”

Gülməliydi, amma bir az da düşündürücü. Hər kəsin öz nəzəriyyəsi var. Orda oturanlar Google-dan da operativdi. Kim kimlə evlənib, kim işdən çıxıb, kim yeni maşın alıb — hamısı orda müzakirə olunur.

Bu çayxana bizim CNN-di, BBC-di, TikTok-du. Sadəcə bir stəkan çayla bütün dünyanı müzakirə edirik.