səhərlər hər kəsin özünə görə bir "ritualı" var. bəziləri içinə bir fincan qəhvə qoyur, bəziləri isə gözlərini açar-açmaz telefonuna baxır.
ən yaxşı səhər isə o səhərdir ki, o an oyandığında telefonun səsinə deyil, ətrafdakı səslərə fokuslanırsan. bəlkə də bunun səbəbi, nə qədər çox telefonla bağlı yaşasak da, səhər sükutunun bizim içimizdəki balansı tapmağa kömək etməsidir.
amma hər səhər bir şey dəyişir: bəzən daha çox yuxuya ehtiyac olur, bəzən isə səhər idmanı edirik. bəzən səhər yeməyinə vaxt tapmırıq, amma yenə də qəhvəsiz yaşaya bilmirik.
amma bir şey həmişə dəyişməz qalır: hər səhər özümüzü "yenidən başlamağa" hazır hiss edirik. bu, nə qədər kiçik olursa olsun, hər günün başlanğıcı, həm də özümüzə verdiyimiz bir şansdır.
ən yaxşı səhər isə o səhərdir ki, o an oyandığında telefonun səsinə deyil, ətrafdakı səslərə fokuslanırsan. bəlkə də bunun səbəbi, nə qədər çox telefonla bağlı yaşasak da, səhər sükutunun bizim içimizdəki balansı tapmağa kömək etməsidir.
amma hər səhər bir şey dəyişir: bəzən daha çox yuxuya ehtiyac olur, bəzən isə səhər idmanı edirik. bəzən səhər yeməyinə vaxt tapmırıq, amma yenə də qəhvəsiz yaşaya bilmirik.
amma bir şey həmişə dəyişməz qalır: hər səhər özümüzü "yenidən başlamağa" hazır hiss edirik. bu, nə qədər kiçik olursa olsun, hər günün başlanğıcı, həm də özümüzə verdiyimiz bir şansdır.