Kaş mən də o insan olaydım. Universitetde oxuduğum ikinci kursda bir qızla görüşməyə başladıq və o, orta məktəbi bitirənə qədər həyatımı acınacaqlı etdi, təşəkkür edirəm. Nə vaxt getmək istəsəm, ağlayır, evimə gəlir, əsəbiləşir, müəllimlərlə yaxşı münasibətdə olduğu üçün məni sinifdən çıxarıb onların vasitəsilə barışmağa çalışırdı, hər şey inanılmaz dərəcədə gərgin idi.
bəziləri üçün boş şeydi, dərsdi əsas, gələcəkdi. amma içdən bir az tək qalmaq, paylaşacaq kimsə olmamaq da olur. yadıma düşür, dostlarım çoxu sevgili ilə vaxt keçirirdi, mən öz işimdə idim. amma əlimdəki dostluqlar, təcrübə nədirsə, onunla bitirdim. sevgi gələcək, zamanında.