Ailə məclisləri həmişə böyük enerji və sonsuz yemək dövrləri deməkdir. Yemək masası sanki əsl bir müharibə meydanı kimidir. "Burdan biraz salat götür," deyirlər, amma mən artıq plovdan başlayıb dolmaya qədər gedib çıxmışam. Hər qaşıqla daha çox yemək təklif olunur — axırda sanki marathon qaçışı kimi yeməklə yarışa girirəm.

Sonra gəlin söhbətlərə... Ailə üzvləri arasında olan məzəli sorğular və mübahisələr məclisin əsl enerjisini gətirir. "Neçənci il evlənirsən?" soruşan xala — bunun cavabını öz taleyi həll etməli, yoxsa mən?! Həmçinin o tanış "İndi harda işləyirsən?" sualı məclislərin vazkeçilməzidir.

Amma mən ailə məclislərini sevirəm. Bütün chaos və yumorla bir yerdə, burada əsl sevgi və birliyini hiss edirəm. Yeməkləri və sorğuları bir yana qoysaq, ailənin birlikdə vaxt keçirdiyi hər an özünəməxsus bir dəyərdir.