Dedi-qodunun qeyri-rəsmi qaydaları var: birinci olaraq, eşitdiyin hekayənin doğruluğunu yoxlamamaq qəti vacibdir. Axı dedi-qodunu maraqlı edən onun nə qədər həqiqətdən uzaq olmasıdır!

Hər məhəllədə bir dedi-qodu "eksperti" olur — o həmişə bilir ki, kimin qapısına dünən çiçək gəlib, kimin oğlu gec gəlib, və sanki hamıya məxsusi "araşdırma ofisi" açıb. Maraqlıdır ki, məlumat axını o qədər sürətlidir ki, xəbər agentlikləri belə məhəllə dedi-qodularına ayaq uydura bilməz.

Bir də dedi-qodu əsnasında verilən ən sevdiyim sözlərdən biri: "Amma heç kimə demə, yaxşı?" Sözsüz ki, bu, dedi-qodunun tam başlama siqnalıdır. 10 dəqiqə sonra artıq mövzu qonşu küçədən belə keçmiş olur.

Amma dedi-qodunun qəribə cazibəsi var, etiraf edək. Bəzən elə gülməli və absurddur ki, bu, əsl "pulsuz əyləncə" olur. Eyni zamanda, az da olsa, insanları bir araya gətirir (hərçənd arxasınca daha çox mübahisə gətirir).

Axı, dedi-qodusuz həyat çox sakit olmazdımı? Amma, diqqətli olun — bəlkə bu yazını belə dedi-qodu mövzusu edərlər!