Kömək edən taksi sürücüsünü arxadan dəfələrlə bıçaqlayıb öldürən.
"Yerə zibil atma" deyən yaşlı kişiyə bıçaq çəkən.
Bunlar sahilləri, turizmi, ticarəti zəbt edən mafiyadır.
Şəhərlərdə işsiz-gücsüz, dazbaş, cinayət maşınına çevrilmiş tiplərdir.
Narkotik, fahişəlik, qaçaqçılıq, quldurluq – nə desən var.

Bəs bu azmış kimi?

Dayanacaqda tələbəni, avtobusda qadını, meydanda ailəni, işdən qayıdan fəhləni, stadiondan çıxan azarkeşi, hətta beşiyindəki körpəni – ümumilikdə 40 min insanı – “Kürdüstan” xəyalı üçün partladan, yandıran, güllələyən terrorun özüdürlər.

Və elə bu terroru qızışdırdıqları, qorxu yaydıqları üçün də iqtidarın da, müxalifətin də istəmədən əl üstə tutduğu (türkiyədə) “toxunulmaz obraz”a çevriliblər.

Terror edirlər – “mədəni haqlar” deyə müdafiə olunurlar.
Qan tökürlər – “öz müqəddəratını təyin edir” deyə təriflənirlər.
Bütün bu qan, cinayət və təhdid fonunda özlərini “əzilmiş millət” kimi göstərməyi də bacarırlar.

Yəni... bu tiplər kürd adı ilə ortalığa çıxırsa, insanın sualı da hazır olur: Bunlar doğrudan da kürddür, yoxsa sadəcə cinayətə bəhanəmi axtarırlar?

Qeyd: türkiyəli yazardan alıntıdır