Ən böyük sual, ən dərin problemdir bu. Düşünürəm ki, yetərincə düşünmürük bu mövzu üzərində. Çünki ya cavabın artıq verildiyini sanırıq, ya da belə bir şeyin heç olmadığını düşünərək məsələnin üstündən keçirik. Amma bəlkə də ölümdən sonra yalnız qatarların heç dayanmayacaq səs-küylərini eşidirik.
Bəlkə də heç kimin olmadığı, heç bir yerə ayrıla bilməyəcəyimiz, divarlarında saatın belə olmadığı bir otelin lobisində gözləyirik. Sadəcə varıq – amma nəyin içində, nə qədər müddətə, nə üçün, bilmədən.
Bəlkə də ölümdən sonra yalnızca şüur qalır – nə görmək, nə eşitmək, nə də hiss etmək mümkün olur. Yalnız keçmişdə yaşadıqlarını, yaddaşda qalanları düşünüb dayanmadan təkrarladığın, boşluqda asılı qaldığın bir varlıq halına gəlirsən. Sanki kor bir quyunun dibində qalan bir uşaq kimi...
(ayrıca bax: ölümdən sonra heçlik ehtimalı)
Bəlkə də heç kimin olmadığı, heç bir yerə ayrıla bilməyəcəyimiz, divarlarında saatın belə olmadığı bir otelin lobisində gözləyirik. Sadəcə varıq – amma nəyin içində, nə qədər müddətə, nə üçün, bilmədən.
Bəlkə də ölümdən sonra yalnızca şüur qalır – nə görmək, nə eşitmək, nə də hiss etmək mümkün olur. Yalnız keçmişdə yaşadıqlarını, yaddaşda qalanları düşünüb dayanmadan təkrarladığın, boşluqda asılı qaldığın bir varlıq halına gəlirsən. Sanki kor bir quyunun dibində qalan bir uşaq kimi...
(ayrıca bax: ölümdən sonra heçlik ehtimalı)