ən sevdiyiniz qəzəl şeirdən bir parça

Bu aralar Məhəmməd Füzulinin bu şeiri kimi hiss edirəm özümü:
Bu nasıl esalet bu nasıl şahşaha
Hele utanmıyor çekiyor kahkaha

Şair sevdiyini bu sözlərlə təsvir edib. Allah rəhmət eləsin

Adına şeirlər həsr olan qızlar,
Nə xoşbəxt deyildir, nə gözəl sənnən
Gör nəyin fikrini çəkirsən belə,
Nə şeir artığdı, nə qəzəl sənnən

Musa Yaqub deyir ki,

Qıymadın gül çiçək vaxtını mənə,
Qış olub üstümə niyə gəlmisən.

Gülüşlərin, öpüşlərin yadında,
Sönməz xatirələr bəzən...
Həsrətlər çəkirsən o günlərə,
O əsir gənclik çağına.

Abdulla Şaiq

İnsanda yoxdursa ədəb,
Neyləsin mədrəsə,məktəb.
Oxusa alim olsa,
Yenə eşşək,yenə eşşək.

•Mirzə Ələkbər Sabir

Vətəniyçün lazım gəlsə
Polad kimi gərilməsə,
Torpağına sərilməsə
Demək o heç ürək deyil.
O heç mənə gərək deyil.

İndi ha söz qoşum aya, ulduza,
Ha deyim bu gecə gözəl gecədi.
Bu gecə mən sənə üz tutmuşamsa,
Özün bilirsən ki, kefim necədi.

Nə çoxdu kefimə soğan doğrayan,
Kefimdən xörəkmi bişirəcəklər?
Mən axı nə şaham, nə şah oğluyam,
Məni hansı taxtdan düşürəcəklər?!

Azərbaycan qadını çarşabdan çıxıb başını açanda, müasirləşdi deyə sevincimdən papağımı çıxarıb göyə tulladım. O gün bu gündü papağımı tapa bilmirəm.

Cəlil Məmmədquluzadə

Eşidəndə dəyişmişəm dünyamı,
Çiçəklər də haray salsa, incimə.
Demirdinmi: “Alacaqsan canımı?”
Ruhum getsə, canım qalsa, incimə.

Heç bildinmi, səndən nələr çəkdi can?
Dərdlərindən bildin, necə çökdü can?
Bir dənəydi, elə bildin çoxdu can?
Vicdanında qanım qalsa, incimə.

Bəhmən Vətənoğlu deyiləm, amma:
Sənin tufanına çox sinə gərdim,
İndi əssə yıxar meh məni, dünya.