Heç kim özünü belə tam tanımır ki. Bəzən bir hadisə olur, gözləmədiyin bir reaksiya verirsən, sonra da oturub düşünürsən: “Mən bu idimmi?”
İnsanın içi bu qədər sürprizlə doluykən, bir başqasını bütün yönləriylə tanımaq həmişə bir az iddialı gəlir mənə. Nə qədər vaxt keçirirsən-keçir, qarşındakı sənə göstərdiyi qədərini açır.
Bəzi şeyləri deməz, bəzilərini özü-özünə belə etiraf etməz. Sən də yalnız gördüyün qədərini şərh edə bilərsən.
Ona görə də “tanımaq” yox, “tanımağa niyyət etmək” daha real görünür. Çünki insan sabit bir varlıq deyil — daim dəyişir, təkamül edir. Hər mərhələ də içində bir az yeni yadlıq daşıyır.
İnsanın içi bu qədər sürprizlə doluykən, bir başqasını bütün yönləriylə tanımaq həmişə bir az iddialı gəlir mənə. Nə qədər vaxt keçirirsən-keçir, qarşındakı sənə göstərdiyi qədərini açır.
Bəzi şeyləri deməz, bəzilərini özü-özünə belə etiraf etməz. Sən də yalnız gördüyün qədərini şərh edə bilərsən.
Ona görə də “tanımaq” yox, “tanımağa niyyət etmək” daha real görünür. Çünki insan sabit bir varlıq deyil — daim dəyişir, təkamül edir. Hər mərhələ də içində bir az yeni yadlıq daşıyır.