İnsanı sevdikdə, sanki beynin qısayol axtarır: bütün mərkəzlər bir nəfərə bağlanır, bütün yollar ona aparır. Ayrıldıqda isə heç bir sistem sıfırlanmır, sadəcə həmin ad silinmir. Sən yenidən həyat qurursan, amma köhnə xatirələr gizli şəkildə qalır.
Çoxları deyir ki, zaman hər şeyi unutdurur. Əslində elə deyil. Zaman sadəcə şəkillərin rəngini solur, amma yaddaşın sərhədləri qalır.
Unutmaq üçün içkiyə üz tutmaq, qaçmaq, özünü kitablara vermək – bunların heç biri çıxış yolu deyil. Çünki yaddaş inadkardır, orada “sil” əmri yoxdur, sadəcə “arxivlə” var.
Ən ağrılı tərəfi isə budur: kiçik bir detal arxivi açmağa kifayətdir. Tanış bir qoxu, tanış bir mahnı və ya küçənin bir bucağı... Birdən-birə çoxdan bitdiyini düşündüyün hekayənin davamı başlayır.
Çoxları deyir ki, zaman hər şeyi unutdurur. Əslində elə deyil. Zaman sadəcə şəkillərin rəngini solur, amma yaddaşın sərhədləri qalır.
Unutmaq üçün içkiyə üz tutmaq, qaçmaq, özünü kitablara vermək – bunların heç biri çıxış yolu deyil. Çünki yaddaş inadkardır, orada “sil” əmri yoxdur, sadəcə “arxivlə” var.
Ən ağrılı tərəfi isə budur: kiçik bir detal arxivi açmağa kifayətdir. Tanış bir qoxu, tanış bir mahnı və ya küçənin bir bucağı... Birdən-birə çoxdan bitdiyini düşündüyün hekayənin davamı başlayır.