Qış gəldi, yollar ağappaq, amma sinirlər qapqara. Sükan arxasına keçəndə artıq maşın yox, qayıq sürürəm kimi hiss edirəm. Qızdırıcını yandırıram, amma şüşə yenə də buğlanır.

Qar yağanda bəzi sürücülər özünü "drift çempionu" kimi aparır. Əyləc basır – maşın fikirləşir: "Görüm hara getsəm, sürücü arxamca gələrmi?" Çıx get işə, yol buzdu, təkərlər fırlanır, yer dəyişmir. Yanımda keçən piyadalar məndən tez çatır yerinə.

Yolda qalan maşınlar, itən nömrə nişanları, bir də hər kəsin "Yay təkəri ilə gəlmisən, a bala?" sualı – bunlar qışın klassikasıdır.

Amma nə edək, bu da mövsümi əziyyətdir. Yayda kondisioner, qışda qızdırıcı… Maşınla yaşamaq, sevgili ilə yaşamağa bənzəyir – gah qızdırır, gah soyudur, amma onsuz da keçinmir.