bəzən həyat sənə o qədər çox dərd verir ki, elə bilirsən bir daha gücün qalmayıb. amma sonra bir göz qırpımında anladığın şey budur: bəlkə də yaşamaq üçün heç bir böyük səbəb lazımdır, sadəcə nəfəs almaq kifayətdir.

bir çox insanın gündəlik həyatı, balaca xoşbəxtlik anlarıyla tamamlanır — bir fincan qəhvə, dostlarla gülmək, ya da sevginin ən sadə forması olan bir təbəssüm. əslində həyat, böyük məqsədlərlə bağlı olmur; sadəcə hər gün bir az da olsa, səbrlə yaşamaqdır.

amma bir çoxumuz düşünürük ki, uğurlu olmaq, bir zirvəyə çatmaq, dünyada bir iz qoymaq lazımdır. bəzən isə bu məqsəd heç bir şeyə xidmət etməyib, sadəcə içimizdəki boşluğu doldurmaq istəyidir.

həyatda nə qədər səbəb var? bəlkə də hamısı — bəzən bircə nəfəs belə bu həyatda qalmaq üçün ən böyük səbəbdir.