Məncə, aşpaz olmaq həm incəsənətdir, həm də dözümlülük tələb edir. Fikrimcə, hər yemək sanki bir hekayədir və aşpaz o hekayəni dad ilə izah edir. Amma təzyiqi də böyükdür – bir yemək yanarsa, bütün səhnə düşür! Məncə, aşpazlıq həm sevgi, həm də səbr işidir. Qısacası, yaxşı aşpaz olmaq üçün ürəkdən bişirmək lazımdır!