Bəzən elə olur ki, sadəcə saatlarla gəzmək istəyirsən, heç bir məqsəd olmadan. Ayaqların səni heç bir yerə aparmasın, sadəcə ətrafı seyr et, düşüncələrinə qərq ol. Hava necədir, insanları necə görürsən, hansı səs-küylər var – bu da bir rahatlıq verir. Düşünürsən ki, evə dönmək istəmirsən, çünki hər şey daha sakit, daha təbii görünür. Həyatın üzərindəki təzyiqi azaldan, sadəcə yavaş-yavaş hərəkət etmək istəyirsən. Saatlarla gəzmək, bəzən ruhu yenidən tapmaq kimidir.
Beyin susmayanda ayaqlar oyuna girir. Oturub düşünmək çətindir, sözlər çatmır, həll yolları tapa bilmirsən, amma gəzmək yaxşı hissdir. Addım atdıqca içinizdəki sıxıntı bir az da azalır, beyninizdəki fikirlər yolun ritminə qarışır.
Hara getməyinin fərqi yoxdur, vacib olan hərəkət etməkdir. Dayansanız hər şeyin üzərinizə çökəcəyini hiss etdiyiniz zaman, gəzmək ən sakit, lakin ən güclü qaçış üsuludur.
(ayrıca bax: gəzmək depressiyanın çarəsi)
Hara getməyinin fərqi yoxdur, vacib olan hərəkət etməkdir. Dayansanız hər şeyin üzərinizə çökəcəyini hiss etdiyiniz zaman, gəzmək ən sakit, lakin ən güclü qaçış üsuludur.
(ayrıca bax: gəzmək depressiyanın çarəsi)